We hebben ze nodig.

Niemand is ze ontgaan; de helden van afgelopen zomer. De ene comicheld na de andere superkracht spatte van de grote schermen. Ik vroeg me af: Waarom zijn superhelden zo populair?

Het team van X-Men: First Class, The Green Lantern, Thor, en Captain America. Deze zomer bestreden zij het kwaad op het witte doek. Eerder in 2011 (en deels 2010) verschenen al Iron Man 2, Kick-Ass, Scott Pilgrim, the Losers en the Green Hornet.

Al deze helden trokken veel bekijks en over het algemeen werden ze goed gewaardeerd. Uitzonderingen daar gelaten.

Wat mij opviel is dat een aantal superhelden hun daden verichtte tijdens waargebeurde evenementen. Zo voorkwamen de heren en dames van X-Men een derde wereld oorlog en gebruikte Captain America zijn schild tegen de nazi's.

Ook zien we dat superheldenfilms steeds realistischer worden. Het lijkt bijna echt te kunnen!
Een populair voorbeeld zijn de Batmanfilms van Christopher Nolan. Batman heeft geen krachten meer, hij heeft technische hoogstandjes tot zijn beschikking. Ook de schurken lijken gevormd uit waargebeurde tragedies.

Helden die echt zouden kunnen bestaan, bestrijden gevaar dat echt zou kunnen gebeuren. Hierdoor krijgen we het idee dat we allemaal een superheld zouden kunnen zijn (Het catastrofale effect hiervan kunnen we bewonderen in Kick-Ass). Als kijker voelen wij ons daardoor steeds meer verbonden met deze helden. Stiekem willen we zijn zoals zij. (Wederom; Kick-Ass)

Maar dat niet alleen. Door alle problemen in de wereld hopen we allemaal, stiekem, dat er ooit op een dag een superheld neerstrijkt op onze aarde. En niet alleen op het witte scherm.

Door te kijken naar de fictieve helden, kunnen we ons voorstellen hoe het is als ze ons echt helpen. We hebben ze nodig.
Zolang er honger, agressie, oorlog, geweld, bloedvergiet, criminaliteit, dood en verderf heerst zullen wij blijven kijken naar onze helden en fantaseren over hoe ze ons op een dag komen redden en beschermen. We hebben ze nodig.

Bron afbeelding: filmtotaal.nl